ความสำคัญของวันคริสต์มาส คริสต์มาส เป็นวันที่มีความสำคัญอย่างยิ่งวันหนึ่งในการเป็นคริสเตียนชน มิใช่เป็นวันสำคัญฝ่ายร่างกายจัดงาน รื่นเริงภายนอกเท่านั้น ซึ่งเป็นแต่เพียงเปลือกนอกของการฉลองคริสต์มาส แต่แก่นแท้อยู่ที่ความรัก ของพระเจ้าที่ มีต่อโลกมนุษย์ นั่นคือ พระเจ้าทรงรักมนุษย์ มากจน ถึงกับยอมส่งพระบุตรแต่องค์เดียว ของพระองค์ ให้มาเกิดเป็น มนุษย์ มีเนื้อหนังมังสา ชื่อว่า “เยซู”…
ความสำคัญของการมีจุดยืน จุดยืนจะเป็นตัวบอกว่าเราอยู่ที่ไหนและจะไปไหน ทั้งยังเป็นการแบ่งเส้นให้เห็นชัดว่าอะไรที่เราไม่ควรทำในฐานะที่เราเป็นคริสเตียน เราจึงควรเรียนรู้จักจุดยืนของคริสตชนตามคำสอนของพระเจ้าในพระคัมภีร์และประกาศจุดยืนของเราอย่างแจ่มชัด เพราะถ้าหากเราปราศจากจุดยืนในชีวิตแล้ว เราก็ไม่ต่างอะไรกับ “เกลือที่หมดรสเค็ม” ซึ่งมีแต่จะทิ้งเสียสำหรับคนเหยียบย่ำ ดังนั้นการมีจุดยืนจึงเป็นสิ่งสำคัญมาก 2ทธ.1.13-14 “จงประพฤติตามแบบอย่างแห่งคำสอนอันมีหลักที่ท่านได้ยินจากข้าพเจ้า ด้วยความเชื่อและความรักซึ่งมีอยู่ในพระเยซูคริสต์ จงรักษาความจริงซึ่งได้ทรงมอบไว้แก่ท่าน โดยพระวิญญาณบริสุทธิ์อยู่ภายในเรา” พระคัมภีร์ข้อนี้ได้กำชับให้เราดำเนินชีวิตตามแบบ “คำสอนอันมีหลัก” และรักษาความจริง คริสเตียนจึงต้องระมัดระวังในการดำเนินชีวิตตามคำสอนของพระเจ้า เพราะไม่เช่นนั้นเราจะพลาดหลงไปจากสัจธรรมความจริงของพระเจ้าได้…
“การเชื่อฟัง” เป็นพื้นฐานในชีวิตคริสเตียนที่สำคัญอย่างยิ่ง เพราะเราเห็นตัวอย่างการไม่เชื่อฟังครั้งแรกในโลกของมนุษย์คู่แรก จึงทำให้ต้องตกอยู่ภายใต้อำนาจของซาตานและความบาป (ปฐก.3) และเห็นถึงตัวอย่างอิทธิพลของการเชื่อฟังของพระเยซูคริสต์ที่ทรงยอมเชื่อฟังจนถึงความมรณา (ฟป.2:8) ซึ่งเป็นเหตุให้คนทั่วโลกได้รับพระพรดังนั้น “การเชื่อฟัง” จึงเป็นเรื่องที่เราจำเป็นต้องให้ความสำคัญอย่าง การเชื่อฟังพระเจ้านำพระพรและชัยชนะมาสู่ชีวิตของคริสเตียน ถ้ามีแต่ความเชื่อแต่ปราศจากการเชื่อฟังก็ไม่มีประโยชน์อะไร แม้แต่มารก็เชื่อพระเจ้าและกลัวจนตัวสั่น (ยก.2.19) มีคริสเตียนไม่น้อยที่เชื่อพระเจ้าแต่ไม่ยอมจำนนต่อพระองค์ ยอมรับพระเยซูเป็นพระผู้ช่วยให้รอดจากบาป แต่ไม่ยอมรับพระองค์เป็นเจ้าชีวิต คริสเตียนเหล่านั้นยังเป็นเจ้านายเหนือชีวิตตัวเอง ทำตามใจตัวเอง ไม่เชื่อฟังพระเจ้า ชีวิตจึงไม่เกิดผล มีความสับสน ขาดสันติสุข ขาดพลัง และเป็นหินสดุดของคนเป็นอันมาก ไม่มีสิ่งใดทดแทนการเชื่อฟังได้ พระเจ้าพอพระทัยการเชื่อฟังมากกว่าการถวายเครื่องบูชาใดๆ 1ซมอ.15.22 ดังนั้น การเชื่อฟังพระเจ้าทำให้ทำให้คริสเตียนเจริญก้าวหน้าในชีวิต 1ยน.2.3-4 ผลของการเชื่อฟังเป็นกุญแจสำคัญทำให้คริสเตียนมีชัยชนะ…
พระเจ้าได้ตั้งเราในธรรมชาติให้เกิดในครอบครัวและมีพ่อแม่เป็นผู้ดูแล เมื่อเรามารู้จักพระเจ้า เราก็ได้รับฐานะใหม่ในการเป็น “ลูกของพระเจ้า” และเป็นสมาชิกในครอบครัวในคริสตจักร เราปรารถนามีผู้ดูแลชีวิตเราในทางธรรมชาติอย่างไร เราก็ปรารถนามีผู้ดูแลเราในครอบครัวในคริสตจักรอย่างนั้นเช่นกัน เพราะจำเป็นที่เราต้องถูกฟูมฟักและทะนุถนอมจากผู้ดูแลเรา พระเจ้าจึงมีแผนการอันดีในการตั้งคริสตจักรท้องถิ่นให้เป็นเสมือนครอบครัวฝ่ายวิญญาณของเรา 1. ความหมาย“คริสตจักร” “คริสตจักร” หมายถึง กลุ่มคนที่กลับใจบังเกิดใหม่ เชื่อวางใจในองค์พระเยซูคริสต์และยอมรับว่าพระเยซูคริสต์ทรงเป็นพระเจ้าที่ มาบังเกิดเป็นมนุษย์ ถูกตรึงที่ไม้กางเขนเพื่อช่วยเหลือมนุษย์ทั้งหลายโดยสละพระชนม์ชีพและพระโลหิตของพระองค์เองเป็นค่าไถ่ชีวิตของมนุษย์ที่เป็นคนบาปให้พ้นจากความบาปนั้นและได้กลับมามีความสัมพันธ์กับพระเจ้าดังเดิม เมื่อมีคนที่เชื่อในพระเยซูคริสต์มารวมตัวกันมากขึ้นในที่แห่งเดียวกันใน ชุมชนนั้น ๆ เราเรียกว่า คริสตจักรท้องถิ่น และเมื่อมีคนที่เชื่อเกิดขึ้นมากมายตามชุมชนตามท้องถิ่นต่าง ๆ ทั่วโลก…
ปฐก.1-2 ได้บรรยายให้เราทราบว่า พระเจ้าทรงสร้างโลกอย่างดี ทุกสิ่งสวยงาม อุดมสมบูรณ์และมนุษย์ไม่มีบาปเลย แต่ปัจจุบันเรากลับเห็นว่ามนุษย์เต็มไปด้วยความชั่วร้าย อิจฉาริษยากัน ชิงดีชิงเด่นกัน ฆ่ากัน สภาพธรรมชาติก็เปลี่ยนไป มีภัยธรรมชาติเกิดขึ้นมากมาย มลภาวะเป็นพิษก็มีมาก สิ่งต่างๆ เหล่านี้เกิดขึ้นได้อย่างไร 1. บาปเข้ามาในโลกได้อย่างไร? ดังที่กล่าวมาในตอนต้นแล้วว่า เริ่มแรกนั้นพระเจ้าสร้างสรรพสิ่งล้วนแต่ดี ทั้งมนุษย์ก็สมบูรณ์ไม่มีบาป แต่เพราะมนุษย์ไม่เชื่อฟังพระเจ้า การไม่เชื่อฟังคือความบาป ทันทีที่มนุษย์ไม่เชื่อฟัง ความบาปก็ได้เกิดขึ้นในชีวิตมนุษย์และในโลกนี้ 2. ความหมายของบาปตามหลัการพระคัมภีร์ 2.1 การเลือกทำตามใจตนเอง พระเจ้าไม่ได้สร้างมนุษย์ให้เหมือนหุ่นยนต์ที่ไม่มีความรู้สึก ไม่สามารถคิดหรือตัดสินใจด้วยตนเองได้ แต่พระเจ้าสร้างมนุษย์ให้สามารถติดต่อกันได้ โดยพระองค์ให้แนวทางในการตัดสินใจแก่มนุษย์ และพระองค์คาดหวังให้มนุษย์เลือกเดินตามทางของพระองค์ แต่มนุษย์กลับเลือกที่จะทำตามใจตนเอง มนุษย์เอาตนเองเป็นใหญ่ และเลือกทำตามใจตนเองนั้นจึงเป็นบาป…
มธ.10:32-33 การรับพระเยซูต่อหน้าคนอื่น คือการเป็นพยานกับผู้อื่นถึงความเชื่อของเราที่มีต่อพระเจ้า จากพระคัมภีร์ข้อนี้เราเห็นความสำคัญของการที่เราต้องเป็นพยานกับผู้อื่น เพราะการเป็นพยานเป็นการแสดงออกของการยอมรับพระเยซูต่อหน้ามนุษย์ถ้าหากเราไม่ยอมรับพระเยซูต่อหน้ามนุษย์พระเยซูก็จะไม่ยอมรับเราต่อหน้าพระเจ้าด้วยเช่นกัน คริสตจักรยุคแรก ๆ เราพบว่าคนที่เป็นคริสเตียนต้องรับการข่มเหงต่าง ๆ นานาบางคนได้รับการข่มเหงจนถึงแก่ชีวิต ก็เพราะเขาไม่ยอมปฏิเสธพระเยซูคริสเตียนในยุคแรกมิได้เป็นคริสเตียนที่อยู่เฉย ๆ แต่เมื่อเชื่อแล้วก็เป็นพยานถึงความเชื่อนั้นด้วยความร้อนรน และผู้มีอำนาจหรือทางราชการในเวลานั้นถือว่าศาสนาคริสต์เป็นศาสนานอกกฎหมายการเป็นพยานเรื่องของพระเยซูคริสต์จึงเป็นการผิดกฎหมายการเป็นพยานของคริสเตียนในสมัยนั้นจึงมีความยากลำบากมากแต่ถึงกระนั้นคริสเตียนในยุคแรกก็ยังยอมพลีชีวิตเพื่อประกาศข่าวประเสริฐ คริสเตียนไทยในปัจจุบันไม่ได้มีปัญหาถูกห้ามการเผยแพร่ศาสนา แต่สำคัญคือเรื่องความอายหรือการกลัวว่าจะไม่ถูกยอมรับในสังคมพระคัมภีร์ข้อดังกล่าวจึงช่วยเราได้มาก ที่จะช่วยให้เรามีความกล้าที่จะเป็นพยานเพราะถ้าเราอายที่จะรับว่าเราเชื่อในพระเยซูพระเยซูเองก็จะอายที่จะยอมรับกับพระเจ้าว่าเราเป็นสาวกของพระองค์ ยังพบว่าสาเหตุส่วนใหญ่ที่คริสเตียนไม่ค่อยเป็นพยานเป็นเพราะ “ไม่รู้ว่าจะเป็นพยานอย่างไร?” ใน มธ.28:19 การเตรียมตัวให้พร้อมเพื่อเป็นพยานชีวิตและการเป็นพยานพระกิตติคุณของพระเยซูคริสต์เราต้องทำความเข้าใจ “ขั้นตอน” ต่างๆ ดังนี้…
การนมัสการพระเจ้า เป็นส่วนหนึ่งของชีวิตคริสเตียนที่แสดงออกถึงความสัมพันธ์ของเรากับพระเจ้า พระเจ้าได้สร้างเรามาให้นมัสการพระองค์ยน.4:23-24 “พระเจ้าแสวงหาคนที่นมัสการพระเจ้าด้วยจิตวิญญาณและความจริง…” การนมัสการที่ถูกต้องจึงไม่ได้ขึ้นอยู่กับสถานที่สำคัญ หรือเชื้อชาติใด แต่ขึ้นอยู่กับจิตวิญญาณภายในเป็นหลัก เพราะพระเจ้าเป็นพระวิญญาณ เราไม่ได้นมัสการด้วยความคิด หรือ อารมณ์ หรือความรู้สึก หรือรูปแบบภายนอกเท่านั้น แต่มาจากภายในส่วนลึกที่สุดของเรา ไม่เพียงเท่านั้น เราต้องนมัสการด้วยความจริงตามรากฐานพระคัมภีร์ ไม่ใช่ตามใจชอบของเรา หรือตามขนบธรรมเนียมประเพณี หรือตามความเคยชิน พระเจ้าไม่รับการนมัสการ…
หนังสือในโลกมีมากมายจนนับไม่ถ้วน แต่ก็ไม่มีหนังสือเล่มใดที่จะเหมือนกับพระคัมภีร์ เพราะว่าพระคัมภีร์ไม่ได้เขียนขึ้นโดยความคิดของมนุษย์ แต่ได้เขียนขึ้นโดยการดลใจจากพระเจ้า (2ทธ.3:16-17) (2ปต.1:20-21) ดังนั้นพระคัมภีร์จึงเป็นการสำแดงจากพระเจ้ามาสู่มนุษย์ เราจึงพบว่าพระคัมภีร์มีสิทธิอำนาจและอิทธิพลอย่างมากต่อผู้ที่อ่าน คนจำนวนมากทั่วโลกทั้งในอดีตและปัจจุบันได้รับการเปลี่ยนแปลงชีวิตจากการอ่านพระคัมภีร์ทุกวัน พระคัมภีร์จึงเป็นเสมือน “หนังสือแห่งชีวิต” 1. ประโยชน์ของการอ่านพระคัมภีร์ 1.1 เป็นอาหารฝ่ายจิตวิญญาณ พระเยซูตรัสใน มธ.4:4 ทำไมมนุษย์จึงไม่สามารถดำรงชีวิตอยู่ได้ด้วยอาหารเพียงอย่างเดียว? ทำไมอาหารจึงไม่เพียงพอต่อชีวิตของมนุษย์? ก็เพราะว่าชีวิตของมนุษย์มิได้ประกอบด้วยร่างกายเพียงอย่างเดียว แต่ชีวิตมนุษย์ประกอบด้วย 3 ส่วนคือ ร่างกาย จิตใจ และ จิตวิญญาณ…