คริสเตียนศึกษา

ความสำคัญของการมีจุดยืน จุดยืนจะเป็นตัวบอกว่าเราอยู่ที่ไหนและจะไปไหน ทั้งยังเป็นการแบ่งเส้นให้เห็นชัดว่าอะไรที่เราไม่ควรทำในฐานะที่เราเป็นคริสเตียน เราจึงควรเรียนรู้จักจุดยืนของคริสตชนตามคำสอนของพระเจ้าในพระคัมภีร์และประกาศจุดยืนของเราอย่างแจ่มชัด เพราะถ้าหากเราปราศจากจุดยืนในชีวิตแล้ว เราก็ไม่ต่างอะไรกับ “เกลือที่หมดรสเค็ม”  ซึ่งมีแต่จะทิ้งเสียสำหรับคนเหยียบย่ำ  ดังนั้นการมีจุดยืนจึงเป็นสิ่งสำคัญมาก 2ทธ.1.13-14 “จงประพฤติตามแบบอย่างแห่งคำสอนอันมีหลักที่ท่านได้ยินจากข้าพเจ้า ด้วยความเชื่อและความรักซึ่งมีอยู่ในพระเยซูคริสต์ จงรักษาความจริงซึ่งได้ทรงมอบไว้แก่ท่าน โดยพระวิญญาณบริสุทธิ์อยู่ภายในเรา” พระคัมภีร์ข้อนี้ได้กำชับให้เราดำเนินชีวิตตามแบบ “คำสอนอันมีหลัก” และรักษาความจริง คริสเตียนจึงต้องระมัดระวังในการดำเนินชีวิตตามคำสอนของพระเจ้า  เพราะไม่เช่นนั้นเราจะพลาดหลงไปจากสัจธรรมความจริงของพระเจ้าได้…

The great explorer of the truth, the master-builder of human happiness. No one rejects, dislikes, avoids pleasure itself, because…

การหมดเวรหมดกรรมในความเชื่อทางศาสนาหนึ่ง (ศาสนาเดิมของผู้เขียน) หากเอ่ยถึงคำนี้ “การหมดเวรหมดกรรม” มักจะได้ยินอย่างสม่ำเสมอในเรื่องความเชื่อทางศาสนาหนึ่ง ซึ่งเมื่อก่อนผู้เขียนเองก็เชื่อเรื่องนี้เป็นอย่างมาก เช่น หากเราไม่มีความสุข เช่น ทางครอบครัว ทางธุรกิจ หรือเรื่องอื่นๆ ก็จะยอมรับว่าเป็นเรื่องของเวรกรรมซึ่งมีอยู่ในชาตินี้หรือเมื่อชาติที่แล้วที่เราไปทำให้เจ้ากรรมนายเวรเค้าเดือดร้อนแล้วยังชดใช้ไม่หมด เราจึงต้องทำบางอย่างเช่น การทำทาน ทำบุญ หรืออื่นๆ เพื่อชดใช้ให้กับเจ้ากรรรมนายเวรของเราเอง..เป็นต้น ซึ่งเราก็ยังไม่รู้ว่าจะชดใช้หมดชาตินี้หรือต้องไปชดใช้ชาติอื่นๆ…

การอธิษฐาน คือ การสนทนากับพระเจ้า เป็นการสร้างความสัมพันธ์ระหว่างเรากับพระเจ้า การมาเป็นคริสเตียน คือการที่เราหันกลับมามีความสัมพันธ์กับพระเจ้า ผู้ทรงสร้างเราดังเดิม ไม่ใช่การเปลี่ยนศาสนาเรื่องของคริสเตียนจึงเป็นเรื่องของความสัมพันธ์ระหว่างพระเจ้ากับเรา      มิใช่เรื่องของพิธีกรรมและวิธีการปฏิบัติการที่เราจะมีความสัมพันธ์กับพระเจ้าได้นั้น มีองค์ประกอบสำคัญประการหนึ่ง คือการสนทนากับพระเจ้า ซึ่งหมายถึงการพูดคุยกับพระเจ้าโดยคำพูดของเราเองหรือเรียกอีกอย่างว่า “การอธิษฐาน” ซึ่งนับเป็นสิทธิพิเศษของคริสเตียนที่สามารถสนทนากับพระเจ้าได้อย่างใกล้ชิด 1. ทำไมเราจึงต้อง “อธิษฐาน หรือสนทนากับพระเจ้า” 1.1 เป็นคำสั่งและพระประสงค์ของพระเจ้าที่ให้เราอธิษฐาน 1ธส.5:17 1.2 คริสเตียนปกติต้องสนทนากับพระเจ้า มธ.6:5-13 เป็นพระดำรัสสอนของพระเยซูเรื่องการอธิษฐาน ในพระคัมภีร์ตอนนี้เริ่มว่า“เมื่อท่านอธิษฐาน” ไม่ได้ใช้คำว่า “ถ้าท่านอธิษฐาน” ซึ่งแสดงให้เห็นว่าการอธิษฐานเป็นเรื่องปกติในชีวิตประจำวันของผู้เชื่อในสมัยนั้น…

“การเชื่อฟัง” เป็นพื้นฐานในชีวิตคริสเตียนที่สำคัญอย่างยิ่ง เพราะเราเห็นตัวอย่างการไม่เชื่อฟังครั้งแรกในโลกของมนุษย์คู่แรก จึงทำให้ต้องตกอยู่ภายใต้อำนาจของซาตานและความบาป (ปฐก.3) และเห็นถึงตัวอย่างอิทธิพลของการเชื่อฟังของพระเยซูคริสต์ที่ทรงยอมเชื่อฟังจนถึงความมรณา (ฟป.2:8) ซึ่งเป็นเหตุให้คนทั่วโลกได้รับพระพรดังนั้น “การเชื่อฟัง” จึงเป็นเรื่องที่เราจำเป็นต้องให้ความสำคัญอย่าง การเชื่อฟังพระเจ้านำพระพรและชัยชนะมาสู่ชีวิตของคริสเตียน ถ้ามีแต่ความเชื่อแต่ปราศจากการเชื่อฟังก็ไม่มีประโยชน์อะไร แม้แต่มารก็เชื่อพระเจ้าและกลัวจนตัวสั่น (ยก.2.19)  มีคริสเตียนไม่น้อยที่เชื่อพระเจ้าแต่ไม่ยอมจำนนต่อพระองค์  ยอมรับพระเยซูเป็นพระผู้ช่วยให้รอดจากบาป แต่ไม่ยอมรับพระองค์เป็นเจ้าชีวิต คริสเตียนเหล่านั้นยังเป็นเจ้านายเหนือชีวิตตัวเอง ทำตามใจตัวเอง ไม่เชื่อฟังพระเจ้า ชีวิตจึงไม่เกิดผล  มีความสับสน ขาดสันติสุข ขาดพลัง และเป็นหินสดุดของคนเป็นอันมาก ไม่มีสิ่งใดทดแทนการเชื่อฟังได้ พระเจ้าพอพระทัยการเชื่อฟังมากกว่าการถวายเครื่องบูชาใดๆ 1ซมอ.15.22  ดังนั้น การเชื่อฟังพระเจ้าทำให้ทำให้คริสเตียนเจริญก้าวหน้าในชีวิต  1ยน.2.3-4 ผลของการเชื่อฟังเป็นกุญแจสำคัญทำให้คริสเตียนมีชัยชนะ…

พระเจ้าได้ตั้งเราในธรรมชาติให้เกิดในครอบครัวและมีพ่อแม่เป็นผู้ดูแล เมื่อเรามารู้จักพระเจ้า เราก็ได้รับฐานะใหม่ในการเป็น “ลูกของพระเจ้า” และเป็นสมาชิกในครอบครัวในคริสตจักร เราปรารถนามีผู้ดูแลชีวิตเราในทางธรรมชาติอย่างไร เราก็ปรารถนามีผู้ดูแลเราในครอบครัวในคริสตจักรอย่างนั้นเช่นกัน เพราะจำเป็นที่เราต้องถูกฟูมฟักและทะนุถนอมจากผู้ดูแลเรา พระเจ้าจึงมีแผนการอันดีในการตั้งคริสตจักรท้องถิ่นให้เป็นเสมือนครอบครัวฝ่ายวิญญาณของเรา 1. ความหมาย“คริสตจักร” “คริสตจักร” หมายถึง กลุ่มคนที่กลับใจบังเกิดใหม่   เชื่อวางใจในองค์พระเยซูคริสต์และยอมรับว่าพระเยซูคริสต์ทรงเป็นพระเจ้าที่ มาบังเกิดเป็นมนุษย์  ถูกตรึงที่ไม้กางเขนเพื่อช่วยเหลือมนุษย์ทั้งหลายโดยสละพระชนม์ชีพและพระโลหิตของพระองค์เองเป็นค่าไถ่ชีวิตของมนุษย์ที่เป็นคนบาปให้พ้นจากความบาปนั้นและได้กลับมามีความสัมพันธ์กับพระเจ้าดังเดิม เมื่อมีคนที่เชื่อในพระเยซูคริสต์มารวมตัวกันมากขึ้นในที่แห่งเดียวกันใน ชุมชนนั้น ๆ เราเรียกว่า คริสตจักรท้องถิ่น และเมื่อมีคนที่เชื่อเกิดขึ้นมากมายตามชุมชนตามท้องถิ่นต่าง ๆ ทั่วโลก…

ปฐก.1-2 ได้บรรยายให้เราทราบว่า พระเจ้าทรงสร้างโลกอย่างดี ทุกสิ่งสวยงาม อุดมสมบูรณ์และมนุษย์ไม่มีบาปเลย แต่ปัจจุบันเรากลับเห็นว่ามนุษย์เต็มไปด้วยความชั่วร้าย อิจฉาริษยากัน ชิงดีชิงเด่นกัน ฆ่ากัน สภาพธรรมชาติก็เปลี่ยนไป มีภัยธรรมชาติเกิดขึ้นมากมาย มลภาวะเป็นพิษก็มีมาก สิ่งต่างๆ เหล่านี้เกิดขึ้นได้อย่างไร 1. บาปเข้ามาในโลกได้อย่างไร? ดังที่กล่าวมาในตอนต้นแล้วว่า เริ่มแรกนั้นพระเจ้าสร้างสรรพสิ่งล้วนแต่ดี  ทั้งมนุษย์ก็สมบูรณ์ไม่มีบาป  แต่เพราะมนุษย์ไม่เชื่อฟังพระเจ้า  การไม่เชื่อฟังคือความบาป  ทันทีที่มนุษย์ไม่เชื่อฟัง  ความบาปก็ได้เกิดขึ้นในชีวิตมนุษย์และในโลกนี้ 2. ความหมายของบาปตามหลัการพระคัมภีร์ 2.1 การเลือกทำตามใจตนเอง พระเจ้าไม่ได้สร้างมนุษย์ให้เหมือนหุ่นยนต์ที่ไม่มีความรู้สึก  ไม่สามารถคิดหรือตัดสินใจด้วยตนเองได้ แต่พระเจ้าสร้างมนุษย์ให้สามารถติดต่อกันได้ โดยพระองค์ให้แนวทางในการตัดสินใจแก่มนุษย์  และพระองค์คาดหวังให้มนุษย์เลือกเดินตามทางของพระองค์  แต่มนุษย์กลับเลือกที่จะทำตามใจตนเอง  มนุษย์เอาตนเองเป็นใหญ่  และเลือกทำตามใจตนเองนั้นจึงเป็นบาป…

มธ.10:32-33 การรับพระเยซูต่อหน้าคนอื่น คือการเป็นพยานกับผู้อื่นถึงความเชื่อของเราที่มีต่อพระเจ้า จากพระคัมภีร์ข้อนี้เราเห็นความสำคัญของการที่เราต้องเป็นพยานกับผู้อื่น เพราะการเป็นพยานเป็นการแสดงออกของการยอมรับพระเยซูต่อหน้ามนุษย์ถ้าหากเราไม่ยอมรับพระเยซูต่อหน้ามนุษย์พระเยซูก็จะไม่ยอมรับเราต่อหน้าพระเจ้าด้วยเช่นกัน คริสตจักรยุคแรก ๆ เราพบว่าคนที่เป็นคริสเตียนต้องรับการข่มเหงต่าง ๆ นานาบางคนได้รับการข่มเหงจนถึงแก่ชีวิต ก็เพราะเขาไม่ยอมปฏิเสธพระเยซูคริสเตียนในยุคแรกมิได้เป็นคริสเตียนที่อยู่เฉย ๆ แต่เมื่อเชื่อแล้วก็เป็นพยานถึงความเชื่อนั้นด้วยความร้อนรน และผู้มีอำนาจหรือทางราชการในเวลานั้นถือว่าศาสนาคริสต์เป็นศาสนานอกกฎหมายการเป็นพยานเรื่องของพระเยซูคริสต์จึงเป็นการผิดกฎหมายการเป็นพยานของคริสเตียนในสมัยนั้นจึงมีความยากลำบากมากแต่ถึงกระนั้นคริสเตียนในยุคแรกก็ยังยอมพลีชีวิตเพื่อประกาศข่าวประเสริฐ คริสเตียนไทยในปัจจุบันไม่ได้มีปัญหาถูกห้ามการเผยแพร่ศาสนา แต่สำคัญคือเรื่องความอายหรือการกลัวว่าจะไม่ถูกยอมรับในสังคมพระคัมภีร์ข้อดังกล่าวจึงช่วยเราได้มาก ที่จะช่วยให้เรามีความกล้าที่จะเป็นพยานเพราะถ้าเราอายที่จะรับว่าเราเชื่อในพระเยซูพระเยซูเองก็จะอายที่จะยอมรับกับพระเจ้าว่าเราเป็นสาวกของพระองค์ ยังพบว่าสาเหตุส่วนใหญ่ที่คริสเตียนไม่ค่อยเป็นพยานเป็นเพราะ “ไม่รู้ว่าจะเป็นพยานอย่างไร?”  ใน มธ.28:19   การเตรียมตัวให้พร้อมเพื่อเป็นพยานชีวิตและการเป็นพยานพระกิตติคุณของพระเยซูคริสต์เราต้องทำความเข้าใจ “ขั้นตอน” ต่างๆ ดังนี้…

การนมัสการพระเจ้า เป็นส่วนหนึ่งของชีวิตคริสเตียนที่แสดงออกถึงความสัมพันธ์ของเรากับพระเจ้า พระเจ้าได้สร้างเรามาให้นมัสการพระองค์ยน.4:23-24 “พระเจ้าแสวงหาคนที่นมัสการพระเจ้าด้วยจิตวิญญาณและความจริง…”     การนมัสการที่ถูกต้องจึงไม่ได้ขึ้นอยู่กับสถานที่สำคัญ หรือเชื้อชาติใด แต่ขึ้นอยู่กับจิตวิญญาณภายในเป็นหลัก เพราะพระเจ้าเป็นพระวิญญาณ เราไม่ได้นมัสการด้วยความคิด หรือ อารมณ์ หรือความรู้สึก หรือรูปแบบภายนอกเท่านั้น แต่มาจากภายในส่วนลึกที่สุดของเรา ไม่เพียงเท่านั้น เราต้องนมัสการด้วยความจริงตามรากฐานพระคัมภีร์ ไม่ใช่ตามใจชอบของเรา หรือตามขนบธรรมเนียมประเพณี หรือตามความเคยชิน พระเจ้าไม่รับการนมัสการ…

พระเยซูคริสต์ทรงเป็นคำตอบเดียวสำหรับมนุษย์  แม้ว่าจะมีข้อเสนอมากมายที่ยื่นให้มนุษย์  เพื่อจะเลือกดำเนินชีวิตแต่มนุษย์ก็ไร้ความหวังในทุกวิถีทางเหล่านั้น  พระเจ้าได้เสนอหนทางแห่งความรอดแก่มนุษย์ เพื่อนำไปสู่ชีวิตนิรันดร์ ก) พระเยซูเป็นทางเดียวเท่านั้น ยน.14.6 “พระเยซูตรัสกับเขาว่า “เราเป็นทางนั้นเป็นความจริงและเป็นชีวิต ไม่มีผู้ใดมาถึงพระบิดาได้นอกจากจะมาทางเรา”  กจ.4.12 “ในผู้อื่นความรอดไม่มีเลยด้วยว่านามอื่นซึ่งให้เราทั้งหลายรอดได้ไม่ทรงโปรดให้มีในท่ามกลางมนุษย์ทั่วใต้ฟ้า” อฟ.2.8-9 “ด้วยว่าซึ่งเราทั้งหลายรอดนั้นก็รอดโดยพระคุณเพราะความเชื่อและมิใช่โดยตัวเราทั้งหลายกระทำเอง แต่พระเจ้าทรงประทานให้ ความรอดนั้นจะเนื่องด้วยการกระทำก็หามิได้เพื่อมิให้คนหนึ่งคนใดอวดได้” เราจึงมั่นใจได้ในความรอดที่พระเจ้าทรงโปรดประทานให้โดยทางพระเยซูคริสต์ เมื่อเราเป็นคริสเตียน เป็นความรอดที่มั่นคงถาวร…