การหมดเวรหมดกรรมในความเชื่อทางศาสนาหนึ่ง (ศาสนาเดิมของผู้เขียน)
หากเอ่ยถึงคำนี้ “การหมดเวรหมดกรรม” มักจะได้ยินอย่างสม่ำเสมอในเรื่องความเชื่อทางศาสนาหนึ่ง ซึ่งเมื่อก่อนผู้เขียนเองก็เชื่อเรื่องนี้เป็นอย่างมาก เช่น หากเราไม่มีความสุข เช่น ทางครอบครัว ทางธุรกิจ หรือเรื่องอื่นๆ ก็จะยอมรับว่าเป็นเรื่องของเวรกรรมซึ่งมีอยู่ในชาตินี้หรือเมื่อชาติที่แล้วที่เราไปทำให้เจ้ากรรมนายเวรเค้าเดือดร้อนแล้วยังชดใช้ไม่หมด เราจึงต้องทำบางอย่างเช่น การทำทาน ทำบุญ หรืออื่นๆ เพื่อชดใช้ให้กับเจ้ากรรรมนายเวรของเราเอง..เป็นต้น ซึ่งเราก็ยังไม่รู้ว่าจะชดใช้หมดชาตินี้หรือต้องไปชดใช้ชาติอื่นๆ ต่อไป..หรือเมื่อตายแล้วอาจต้องไปชดใช้กรรมในนรกไม่ได้ขึ้นสวรรค์เพราะยังมีกรรมเก่าอยู่นั่นเอง…
ในทางหรือความเชื่อของ “คริสเตียน”
ไม่มีคำว่าเวรกรรม แต่มีคำที่อาจใกล้เคียงหรือเปรียบเทียบคล้ายกันคือ “ความบาป” แต่มีลักษณะที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง คือ บาปที่เกิดจากสายเลือด คือ จากมนุษย์คู่แรกของโลก คือ อดัมและเอวา ที่ได้ขัดคำสั่งของพระเจ้าโดยถูกล่อลวงจากซาตานให้กินผลไม้ที่พระเจ้าสั่งห้ามไว้
